Srebrenitsa’nın kayıp mektupları

Yugoslavya’nın düşmesinin ardından, 1992 yılında Sırplar Yugoslav halklarına zülmetmeye baÅŸladılar. Srebrenitsa da katliamın en yoÄŸun olduÄŸu bölgelerden biri. Srebrenitsalıların, 11 Temmuz 1995’te yaÅŸanan Srebrenitsa Soykırımı’ndan bir yıl önce,  yurt dışındaki yakınlarına hayatta olduklarını duyurmak için gönderdikleri mektupları adreslerine ulaÅŸtıramayan Hollanda askeri, emanetleri hayatta kalmayı baÅŸaran Osman Avdic’e teslim etti.

Sahipsiz mektuplar arasında en yürek burkanı küçük bir çocuÄŸun yazdığı ‘Srebrenitsa’dan bir çocuktan’ diye baÅŸlayan ‘Barış istiyoruz, yaÅŸamak istiyoruz’ yazılı bir not.

Avdic, Srebrenitsalı savaÅŸ maÄŸdurlarının, kendisine teslim edilen emanetlerinin arasında mektupların yanı sıra görüntülerin de olduÄŸunu belirtti. Daha önce hiçbir yerde yayınlanmayan mektup ve görüntüleri, o yıllarda Potoçari’de görev yapan bir Hollanda askerinden teslim aldığını söyledi. Asla adresine ulaÅŸamayan mektupların sahiplerinin hayatta kalıp kalmadıkları bilinmiyor. Avdic’e teslim edilen mektuplar arasında bir çocuÄŸun, ‘Barış istiyorum, yaÅŸamak istiyorum’ yazılı mektubu dikkati çekiyor. Mektubun üzerine elini çizip ‘Müslümanlar için dünyanın sonu olan Srebrenitsa’da bulunan bizler iyiyiz’ notunu düşen Hasan Hasanovic’in yazdıkları, Srebrenitsalı savaÅŸ maÄŸdurlarının seslerini duyurmaya çalıştıkları mektuplardan yalnızca biri.

Mektuplardan bazılarının Srebrenitsa’daki insanların 1994 yılında ümitlerini hala yitirmediklerinin göstergesi olan mektuplarda, ‘Bir gün savaşın biteceÄŸini ve insanların yeniden karşılaÅŸacağını umuyorum’ yazıları bulunuyor. Emanetlerin, sahipleri ortaya çıkmadığı sürece kendisinde kalacağını belirten Avdic, sergilemeyi talep eden bir müze olması halinde mektup ve görüntüleri müzeye teslim edeceÄŸini söyledi.